Rozdział 46

MEG

Poczułam że ktoś mnie przytula. Podniosłam wzrok i zobaczyłam Horana. Nie chciałam aby mnie dotykał, przytulał, po prostu we mnie się gotowało. Zaczęłam uderzać go w klatkę piersiową, sama nie wiem dlaczego. To chyba nagły przypływ złości. Do mojej głowy nic nie dochodziło, nie umiałam się uspokoić.

- Dlaczego?- zapytałam ale Nial objął mnie mocno i przycisnął do siebie. Chwilę jeszcze się miotałam ale w końcu rozluźniłam się i wtuliłam się w Nialla. Pozwoliłam swobodnie spływać łzom.

- Nie przejmuj się, jest pijany.

- I co z tego?! Nie widzisz co on robi!-

Niall przytulił mnie jeszcze mocniej ciągnąc w stronę wyjścia.

- Chodź idziemy stąd.- Zobaczyłam tylko jak Louis odciąga Harrego od tej dziewczyny. Co za idiota! Moje serce rozpadło się na milion kawałków i to przez niego! A mówił że mnie kocha! Nienawidzę go! Jak on mógł mi to zrobić! Może w ogóle on cały czas sobie chodzi na jakieś imprezy i na każdej całuje się z pierwszą spotkaną laską. Może nawet z nimi sypiał a ja głupia czekałam na niego i tęskniłam w Polsce a on się tu świetnie bawił.

Niall zadzwonił po taksówkę.

- Do szpitala.

- Co? Dlaczego?- zdziwił się Niall

- Kate się obudziła

- Co? Kiedy?

- Kilka godzin temu, dlatego przyleciałam.

Całą drogę siedziałam w ramionach Horana i ciągle płakałam. Wysiedliśmy przed szpitalem. Poszłam najpierw do łazienki. Nie chciałam żeby widzieli ze płakałam. Niall wszedł za mną nie zwracając uwagi na to że to damska łazienka.

- Meggi, nie musisz przed nimi udawać że nic się nie stało.- powiedział do mnie.

- Wiem- spojrzałam mu w oczy- Ale Kasia się dopiero obudziła. Niech się mną dzisiaj nie martwią.

- Dasz radę?- zapytał Niall kiedy po raz kolejny mnie przytulił.

- Muszę.

Wyszliśmy z łazienki. Zignorowałam zdziwiony wzrok lekarza który patrzył na mnie i Horana wychodzących wspólnie z łazienki i pokierowałam się do sali Kate. Odzyskałam przyjaciółkę ale straciłam chłopaka.

HARRY

Moja głowa! Jezu zaraz mi wybuchnie. Zabiję chłopaków za to że mnie do tego namówili. O Boże, czuję się jakby mnie samochód potrącił.

-Ooo, śpiąca królewna się obudziła- usłyszałem głos Lou.

- Daj jakieś tabletki.

- Teraz tabletki tak?! Człowieku, ty sobie zdajesz sprawę z tego co zrobiłeś?!- Eee...no właśnie nie bardzo, nic nie pamiętam.

- Ty idioto! Jesteś największym debilem jakiego widziałem!- krzyknął znowu. Ale o co w ogóle chodzi?

- Co ja niby zrobiłem?

- No ja pierdole! Ty się jeszcze pytasz?! Obściskiwałeś się z jakąś blondynką.

- Że co?! Ale do niczego nie doszło?- zapytałem. Boże chyba nie zdradziłem Meg.

- Nie bo cię w porę odciągnąłem- odetchnąłem z ulga. No ale mimo wszystko całowałem inną,a dobrze wiem jak Meg nie znosi zdrady, nawet w postaci całowania.

- Meg mnie zabije. Louis, co ja mam robić?

- Ona cię widziała, była w tym clubie.-

- Kto?! Meg?!- że niby co? Przecież ona mi tego nie wybaczy.

- Mhm.

- Gdzie ona jest?!

Wybiegłem ze swojego pokoju wpadając po kolei do każdego. Boże co ja zrobiłem, jaki ze mnie idiota! Całowałem inną i to na oczach mojej dziewczyny. Wpadłem do pokoju Nialla. Siedziała na łóżku wtulona w właściciela pokoju.

- Wynoś się- wrzasnęła kiedy tylko mnie zobaczyła.

- Ale Meg, proszę daj mi wytłumaczyć.

- Nie- odpowiedziała twardo- Dla mnie wszystko jest jasne.

- Słoneczko, przepraszam, ja nie chciałem...

- Przestań! Nienawidzę cię! Jak mogłeś mi to zrobić?! Nic dla ciebie nie znaczy to co jest a raczej było między nami?!

- Przepraszam, znaczysz dla mnie bardzo dużo. Meg, kochanie, proszę.

- Nie mów tak do mnie!

- Ale Meggi, ja nawet nie wiem kim ona była.

- Oo.. nie wiesz kim była? To może zdradzałeś mnie z wieloma innymi dziewczynami których imion nawet nie znałeś?!

- Nie Meg, ja tam nawet nie chciałem iść.

- Jesteś idiotą! Samolubnym dupkiem! Myślisz że ja nie mam uczuć?! Że jestem twardym kamieniem?! Nie! Nie jestem! Myślałam że mnie kochasz a ty...już nawet nie chcę na ciebie patrzeć. Wyjdź stąd, nie chcę cię znać

Po jej policzkach ciekły łzy. Poczułem się jakby ktoś wbijał mi nóż w serce. Zabolało.

- Proszę tylko mnie wysłuchaj, błagam.

- Niall, zabierz go stąd

Już nie miała siły nawet na mnie krzyczeć, cała się trzęsła i płakała. Horan który do tej pory tylko się przysłuchiwał podszedł do mnie i wyszeptał:

- Harry, lepiej wyjdź, daj jej czas, spróbujesz pogadać jak się uspokoi.

Skierowałem się do drzwi ale usłyszałem jeszcze:

- A gdybyś się nie domyślił to między nami wszystko skończone.

Spojrzałem na nią z bólem w oczach i zanim wyszedłem wyszeptałem jeszcze ciche 'przepraszam'. Co ja do jasnej cholery zrobiłem? Oparłem się o ścianę i zsunąłem na podłogę. Schowałem twarz w dłoniach. To już koniec, to naprawdę koniec. Straciłem ją. To wszystko moja wina. Jaki ze mnie idiota. Obiecałem że jej nie skrzywdzę, że będę z nią zawsze a co ja zrobiłem? Całowałem inną. A Meg teraz przeze mnie płacze i cierpi. Nienawidzę się. Ona mi tego nigdy nie wybaczy. Ja sam sobie tego nie wybaczę. Kocham ją ponad wszystko i nie odpuszczę tak łatwo. Teraz nie chce ze mną rozmawiać ale będę czekał ile bzie trzeba i będę walczył. Choćbym miał zostawić One Direction i nawet całe moje życie, to nie poddam się. Meg jest najważniejsza i zawsze będzie. Teraz muszę zrobić wszystko żeby z powrotem była moja.

MAGDA

Dlaczego on to zrobił? Nie rozumiem. Przecież ja go kocham. Kocham ale i nienawidzę. Tak bardzo mnie zranił.

Siedziałam sobie w pokoju dla gości, który przez te kilka dni jest mój.

- Meggi tak mi przykro- przytuliła mnie Eleanor

- Dlaczego on to zrobił?

- Słońce, ja nie chcą go bronic ale on nic nie pamięta. Louis powiedział że jak mu rano powiedział że całował się z tą dziewczyną a ty to widziałaś wybiegł z pokoju jak postrzelony do ciebie.

- Ale to nie zmienia faktu, że zdradziłby mnie gdyby nie Louis.

- No i co teraz będzie? Koniec?

- A co ma być? Wiesz co ja czułam jak go zobaczyłam?

- Wyobrażam sobie. Meggi, nie powinien tego robić, ale on naprawdę żałuje.

- Nie broń go, mógł myśleć co robi.

- Ale on nie pamięta, był pijany.

- Mógł nie pic

- Ale on nawet nie chciał tam iść, chłopaki go namówili.

- To po jaką cholerę się zgodził?!- wykrzyczałam w końcu. Byłam taka zła a oni wszyscy stali po jego stronie.- Zrozumcie to! Ja nie umiem mu wybaczyć!

- Ja wcale nie mówię żebyś mu wybaczyła. Rozumiem cię, gdyby Lou coś takiego zrobił to...

- Ale nie zrobił. Louis jest wspaniały i cię bardzo kocha.

- Harry też cie kocha.

- Nie chcę o tym rozmawiać

- Jak chcesz.- wreszcie skończyła. Mam dość tego że wszyscy próbują go usprawiedliwić, chociaż Eleanor mi trochę pomogła.

- Nie wiem czy dam radę przebywać z nim w jednym domu.

- To tylko kilka dni, dasz radę.

- No nie wiem.

- Meg wszystko w porządku? Jakoś blada jesteś.

- Niedobrze mi.- pobiegłam do łazienki i zwymiotowałam. Znowu.

- Wszystko ok?

- Tak, pewnie się zatrułam.

- Od kiedy wymiotujesz?

- Od kilku dni, ale nie codziennie.

- Meg, jesteś pewna że to zatrucie? A może ty...- nie chciałam żeby kończyła,

- Nie!- przerwałam jej- Na pewno nie!

- Meggi, kiedy wy ostatnio...no wiesz?

- Jak był w Polsce, jakoś półtora miesiąca temu.

- Może jednak sprawdzisz. Mam tu testy, zaczekaj chwilę.

El wyszła z pokoju. A co jeśli ona ma racje? Co ja zrobię?. Przecież ja nie mogę mieć dziecka, nie teraz. To nie możliwe. Eleanor wróciła z testami w ręce. Weszłam do łazienki. Bałam się i to bardzo. 

_____________________________________________________________

Licze na was, komentujcie!  

ask