Rozdział 21

LOUIS

Siedziałem przed telewizorem, ale nie bardzo chciało mi się oglądać jakiś film, który w dodatku był kompletnie niezrozumiały przeze mnie. Liam i Zayn o czymś dyskutowali zagłuszając film, co chyba nikomu nie przeszkadzało a Niall powędrował do kuchni. Spojrzałem na Harrego. Patrzył na Meggi, która się w niego wtulała.

- Co ty taki zamyślony jesteś?- zwróciłem się da niego.

- Nie będzie dania.- powiedział obojętnie. Nie zrozumiałem o co mu chodzi. Jakiego dania?. Meg chyba wiedziała o co chodzi bo spojrzała na niego i zapytała:

- Dalej jesteś głodny?

- Tak, ale to przez ciebie-

- Słucham?- krzyknęła Meg tak ze wszyscy teraz patrzyli na nich.

- Mówiłem żebyś zrobiła więcej kanapek- odezwał się Niall a Meg i Hazza spojrzeli na niego z miną WTF. Harry z powrotem przeniósł swój wzrok na dziewczynę i jej odpowiedział:

- Sama powiedziałaś, że dzisiaj będzie.- ale kurwa co będzie? Czy tylko ja nie wiem o co chodzi?

- A czy ja powiedziałam, że nie?!

- Mówiłaś że nic nie zjem!

- Ja?! Przecież ci niczego nie bronią

- Mhm, jakby to od ciebie wcale nie zależało.- patrzyłem na nich jak na idiotów. O czym oni mówili?

- Mam rozumieć, że to dla ciebie jest teraz najważniejsze i się na mnie teraz obrazisz?

- Nie, ale wiesz przecież że to twoje danie bardzo mi smakuje.

- Tak wiem, ale nie sądziłam że jest ważniejsze ode mnie!

- Nie jest!- wrzeszczeli coraz głośniej.

- Jakoś inaczej to okazujesz. Odkąd przyjechałeś to tyko jeść jeść jeść i jeść

- To może byś w końcu pozwoliła to bym zjadł!

Gapiliśmy się na nich w czwórkę. Chłopaki mieli takie same miny jak ja więc wnioskuję że nie mają pojęcia o czym oni mówią.

- Że co?! W takim razie do końca życia nic nie zjesz!

- Ale Meg... ja nie wytrzymam.

- Bardzo mi przykro, trzeba było o tym pomyśleć wcześniej.

- Myślę odkąd tu jestem!

- Czyli jednak tylko jedno ci w głowie! Mam dla ciebie złą wiadomość: Jeszcze długo będziesz chodził głodny!- wykrzyczała mu Meg i pobiegła na górę. Nikt się nie odzywał. Wszyscy czekali aż Harry coś powie, ale on chyba nie miał zamiaru się odzywać. Właściwie to nie wiedziałem co się przed chwilą stało, z wyjątkiem tego że się pokłócili. Tylko o co?

- Stary, o co chodzi?- zapytał się Liam.

- Daj mi spokój- powiedział i też wyszedł. Siedzieliśmy z chłopakami całkiem zdezorientowani.

- Czy ktoś wie co tu się w ogóle stało?- zapytał Zayn.

- Ja nie mam pojęcia.

Powiedział Niall i w tym momencie zbiegła z góry Maggi. Słyszałem jak mówi do Harrego- Smacznego- Pewnie minęła go na schodach. Podeszła do nas i zapytała.

- Podrzuci mnie któryś z was do domu?

- Jasne.- powiedziałem. Przecież nikt oprócz Harrego i mnie nie ma prawka więc na mnie padło bo przecież Styles jej nie odwiezie. Pożegnaliśmy się i wyszliśmy.

MEGGI

Byłam zdenerwowana, co ja mówię, byłam wściekła! Jak on mógł mi coś takiego powiedzieć? To zabrzmiało tak jakby był ze mną tylko dla seksu. No cholera dlaczego zawsze mi się coś takiego przytrafia? A może on naprawdę jest ze mną dla seksu i teraz kiedy mu na to nie pozwoliłam ze mną zerwie? Co ja wygaduje? Jeżeli tak jest to ja zerwę z nim. Nie rozumiem, przecież tyle razy mówił jak mnie kocha i jeden raz kiedy nie chciałam tak od razu iść z nim do łóżka to on się na mnie obraża? Chyba sobie żartuje. Nie jestem jakąś dziwką z którą może w każdej chwili się zabawić. Sądziłam że jestem jego dziewczyną, którą kocha, ale widocznie się myliłam. Nawet nie zauważyłam kiedy dojechaliśmy pod dom cioci. Louis się nie odzywał przez całą drogę. Pewnie nie chciał mnie jeszcze bardziej denerwować. Pożegnałam się z nim, podziękowałam i poszłam do domu. Bartek trochę się zdziwił, że wróciłam dzisiaj bo mówiłam że wrócę jutro, ale nie chciało mi się mu tłumaczyć co się stało. Bez słowa poszłam do mojego pokoju i rzuciłam się na łóżko. Nie wiem jak do tej pory udało mi się nie płakać ale teraz pozwoliłam moim łzom spokojnie spływać po moich policzkach. Nie mogę uwierzyć w to co on powiedział. Cholernie mnie wkurzył. Jeszcze ta metaforyczna kłótnia. Chyba chłopcy w ogóle nie wiedzieli o czym my mówiliśmy ale to nawet lepiej. A Harry? Nie wiem co mam myśleć. Nie wierzę w to że jest ze mną tylko dla seksu ale co jeśli to prawda. Z każdym jego słowem byłam na niego coraz bardziej wściekła. Miałam ochotę go tam zamordować za to co mówił.

Rano obudziłam się z okropnym bólem głowy. Spojrzałam na siebie i zobaczyłam, że jestem w ubraniach z wczoraj. Nawet nie miałam siły żeby pójść do łazienki. Wstałam z łóżka i poszłam trochę się ogarnąć. Przestraszyłam się tego co zobaczyłam w lustrze. Makijaż rozmazany, włosy były w takim stanie, że ciężko było je rozczesać. Oczy miałam podkrążone i czerwone od płaczu. Wzięłam szybki prysznic. Doprowadziłam się do porządku i zeszłam na dół. Nie miałam ochoty nikogo widzieć dlatego ucieszyłam się kiedy zobaczyłam że nikogo nie ma. Dostrzegłam przyczepioną do lodówki kartkę.

„Cześć siostra. Długo spałaś. Zrobiłbym ci śniadanie ale mi się nie chce. Nie chciałem cię budzić rano. My pojechaliśmy do cioci Laury. Stwierdziłem że nie będziesz chciała jechać bo wczoraj nie byłaś w humorze więc musiało się coś stać. Mam nadzieje że to nic poważnego. W kopercie masz pieniądze. Nie rozwal domu i dbaj o siebie. Wrócimy za kilka dni. B.”

Cudownie. Będę miała sporo czasu, żeby w spokoju się poużalać nad sobą. Poszłam do kuchni zrobić sobie coś do jedzenia. Siedziałam przy stole i znowu nie potrafiłam wyrzucić tego idioty z głowy. Chciało mi się płakać kiedy tylko o nim myślałam. Usłyszałam dzwonek do drzwi. Spojrzałam przez okno w kuchni żeby zobaczyć kto to. Jeszcze jego tutaj brakowało. Nie mam najmniejszego zamiaru mu otwierać. Nie chciałam go na oczy widzieć a co dopiero z nim rozmawiać. Co to to nie.

„Wiem że jesteś otwórz, proszę”

Przeczytałam od niego sms. Po chwili przyszedł drugi:

„Chcę tylko porozmawiać. Daj mi szanse”

Niech się wypcha. Nie będę z nim rozmawiać. Teraz chce rozmawiać a wcześniej to tylko docierał do niego język ciała. Po jakichś 5 minutach dostałam kolejnego sms-a.

„Nie odejdę dopóki mi nie otworzysz. Meg, będę czekał nawet do śmierci”

Ooo do śmierci? To niech lepiej idzie po coś do jedzenia bo nie zamierzam mu otwierać i śmierć nadejdzie szybko. Niech sobie stoi pod tymi drzwiami, nic mnie to nie obchodzi.

___________________________________________________________

  W sumie to nie wiem dlaczego już dziś dodaje rozdział. Może to dlatego że wejść jest mało. A no i chcę żebyście miały jakąś przyjemność z tego bloga a nie tylko czekały w nieskończoność na kolejny rozdział. I dlatego nie mówię kiedy dokładnie dodam kolejny rozdział. Na pewno za kilka dni. :*

A i chciałam jeszcze raz poprosić osoby które są tak ogromnie miłe i piszą komentarze żeby się podpisywały. Obojętnie w jaki sposób, chcę po prostu wiedzieć że ty to ty. Wystarczy nawet jedna litera. Chodzi mi oczywiście o anonimowe osoby. Dzięki <3