Rozdział 20

*miesiąc później

MEG

Nie mogę uwierzyć w to że minęło już tyle czasu. Tyle się wydarzyło przez ten czas, tyle zmieniło. Moje życie obróciło się o 360 stopni. Poi pierwsze i najważniejsze to mam wspaniałego chłopaka, którego bardzo kocham. Mam czwórkę nowych przyjaciół: Lou, Nialla, Zayna i Liama. Nie wspominając już o dziewczynach. Bardzo polubiłam Danielle i Eleanor, zresztą tak samo jak Gemmę której swoją drogą nie widziałam już jakiś czas. Wszyscy są niesamowici. Tyle z nimi czasu spędziłam. Tyle nieprzespanych nocy w clubach i tylko z nimi w ich domu. Kocham choćby głupie oglądanie wieczorem filmu razem z nimi no i oczywiście z moim chłopakiem. Jest taki kochany, a te noce z nim- z pewnością o nich nie zapomnę. Chłopaki ostatnio nawet dużo czasu spędzili z moim starszym braciszkiem. Ciocia się już wybudziła. Kilka dni temu. Bardzo się cieszę bo nie będę musiała tyle czasu spędzać z Majką. Często Harry pomagał mi się nią zajmować. Muszę przyznać że wychodziło mu to...

-Skarbie?- czyjś głos wyrwał mnie z rozmyślań. Obróciłam głowę do tyłu i zobaczyłam Harrego. Bez słowa rzuciłam mu się na szyję.

- Tęskniłem- wyszeptał mi do ucha i mnie pocałował a potem mocno przytulił. Nareszcie, nareszcie wrócił.

- Ekhm- odchrząknął Louis- My też chcemy się z nią przywitać.- Harry wypuścił mnie z objęć po czym od razu przytulił mnie Louis.

- Co ty zrobiłaś z włosami?- patrzył na mnie Niall, dając mi całusa w policzek i przytulając. No tak, podczas gdy chłopcy byli w 2 tygodniowej trasie ja skróciłam moje włosy i trochę rozjaśniłam.

- Tak też wyglądasz ślicznie- powiedział Zayn na co Harry od razu zareagował

- Uważaj sobie.

- No co? Przecież wygląda ślicznie, musisz to przyznać

- Ja to wiem, ale ty...ty nie musisz tego mówić.

- Oj tam, nie wiem jak ty z nim wytrzymujesz- zwrócił się do mnie Malik

- Daję radę. A ty co, nie przywitasz się?- Liam dopiero po moich słowach ruszył w moim kierunku

- Cześć mała- przytulił mnie ale był smutny, widziałam to.

- Coś się stało?- wyszeptałam mu do ucha

- Nie nie, wszystko ok-

zaprzeczył szybko, ale przecież widziałam, że wcale nie jest. Muszę z nim później porozmawiać bo ci debile pewnie nic nie zauważyli. Szliśmy wszyscy razem. Harry obejmował mnie w pasie a z drugiej strony ciągnął walizkę.

- Wiesz kiedy wyjeżdżałem to sądziłem że mam najpiękniejszą dziewczynę na świecie.- wyszeptał mi do ucha.

- A teraz się coś zmieniło?

- Mhm, jest jeszcze piękniejsza.- uśmiechnął się do mnie. Jak ja go kocham. Wtuliłam się w niego jeszcze bardziej.

- Czym przyjechałaś?

- Samochodem z Bartkiem.

- A gdzie on jest?

- Nie wiem, poznał jakąś dziewczynę i z nią poszedł. Zadzwonię do niego.

Wyciągnęłam telefon i zadzwoniłem do niego.

- Halo

- Gdzie jesteś?

- Na lotnisku

- No co ty, nie wiedziałam- ja go kiedyś normalnie uduszę.

- więc?

- Czekamy przy samochodzie.

- Mhm-  

Po 15 minutach łaskawie się pojawił, po czym pojechaliśmy do domu chłopaków. Bartek pojechał do domu bo umówił się z ta dziewczyną. Chłopcy byli padnięci, więc każdy poszedł do swojego pokoju. Ja oczywiście udałam się do pokoju Harrego. Kiedy tylko zamknęliśmy drzwi za sobą Hazza złapał mnie w pasie i przyparł do ściany.

- Nawet nie wiesz jak ja za tym tęskniłem- pocałował mnie jednocześnie wsuwając rękę pod moją bluzkę. Miał zamiar ją ze mnie ściągnąć, ale za nim to zrobił odsunęłam się od niego.

- Coś się stało?

- Tak. Też bardzo za tobą tęskniłam, ale nie mam zamiaru od razu wskakiwać ci do łóżka.

- Kochanie, przepraszam, ale kiedy widzę to przecudowne ciało które mam na wyciągnięcie ręki a nawet bliżej to nie potrafię się powstrzymać. Nie mogę wytrzymać bez twoich pocałunków, twojego dotyku, bez ciebie.

- Hm...zastanowię się i może dam ci się wyszaleć wieczorem.-

Zaśmiałem się kiedy zobaczyłam jak oczy mu się zaświeciły kiedy usłyszał moje słowa. Podeszłam do niego i cmoknęłam go w usta.

- Już się tak nie podniecaj, zaczekaj do wieczora. A teraz daj tą walizka, trzeba cię rozpakować.

Oczywiście mu z tym pomogłam bo sam nie bardzo dawał sobie radę. Szybko poukładaliśmy wszystkie rzeczy Harrego w jego garderobie. Kiedy skończyliśmy położyliśmy się na łóżku.

- Wiesz jaki jestem przy tobie szczęśliwy?- zapytał po chwili ciszy.

- Tak wiem, ale nie tak bardzo jak ja.

- Pff, chciałabyś, i tak to ja jestem szczęśliwszy.

- Nieprawda

- Tak

- Nie

- Tak

- Nie

- Tak

- nie

- I tak oboje wiemy że cię nieziemsko kocham więc tak.

- Skoro kochasz mnie bardziej niż ja ciebie to udowodnij.

- Jak chcesz- przyciągnął do siebie i pocałował- Wystarczy?

- Yyyy....nie

Podniósł mnie wtedy kładąc na łóżku. Zaczął mnie znowu całować tyle że dużo bardziej zachłannie i namiętnie przy czym błądził rękami po moim ciele.

- już ci wierze kocie, możesz przestać- oderwałam się od niego.

- Ej, co znowu nie tak?

- Nic, już mówiłam, nie teraz- wstałam z łóżka- Nie wiem jak ty ale ja jestem głodna i ide na dół.

- Zaczekaj, idę z tobą.

W kuchni siedział już Niall coś jedząc. Boże czy w jego życiu był chociaż jeden moment kiedy nie miał niczego w buzi?

- Smacznego skarbie- powiedziałam do blondynka. Lubiliśmy tak do siebie mówić. Harry spojrzał na mnie unosząc jedną brew do góry

- skarbie?- zignorowaliśmy go oboje a Niall odpowiedział

- Dzięki kotku.

- Czy ja o czymś nie wiem?- zapytał mój chłopak. To słodkie że jest taki zazdrosny o mnie ale czasem to tez wkurzające.

- Oj, już daj spokój- cmoknęłam go w policzek- Co jemy?

- Nie mam pojęcia.

- A na co masz ochotę?

- Na ciebie- wyszeptał mi do ucha przytulając od tyłu

- Niestety, ale musisz wybrać coś innego. W dniu dzisiejszym nie serwujemy dania głównego- wyswobodziłam się z uścisku śmiejąc się.

- może jednak? Jestem bardzo głodny.

- Przykro mi Styles, muszą ci wystarczyć tyko kanapki.

- powiedziałam dając mu te które już zrobiłam.

- Nie chcę kanapek, chcę danie główne.

- O czym wy w ogóle mówicie- przerwał nam te jakże inteligentną wymianę zdań Horan. Pewnie nie zorientował się jeszcze o czym my mówimy.

- O jedzeniu, a o czym- rzuciłam szybko. Hazza uśmiechnął się pod nosem, poklepał go po ramieniu i powiedział- Oj Horan Horan, musisz znaleźć dziewczynę.

Niall popatrzył na niego ze zdziwiona miną i nie zdążył nawet odpowiedzieć bo w kuchni pojawili się chłopcy. Zlitowałam się nad nimi i zrobiłam tez dla nich kanapki. Usiedliśmy przed telewizorem i zaczęliśmy oglądać jakiś głupi film. Wszystko było w porządku dopóki nie odezwał się Louis.

__________________________________________________________

Rozdział miał byc jutro, ale z trzech powodów jest dzisiaj. Po pierwsze to mam dobry humor,po drugie ostatnio nie dodałam rozdziału w terminie a po trzecie to dziś 1/5 One Direction ma urodziny! Happy Birthday Niall ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

 Rozdział będzie w kolejny piatek,-  kocham was!   

meg