Rozdział 40

MAGDA

- Mogę to już ściągnąć?

- Nie, już niedaleko.

Harry ciągnął mnie gdzieś dalej. Wcześniej jechaliśmy gdzieś dość długo samochodem a teraz zawiązał mi na oczach opaskę i gdzieś mnie prowadził. Nie chciałam nigdzie jechać, nie chciałam zostawiać Zayna samego z Kate. Wiem że są tam z nim chłopaki ale ja się o niego boję. Cały czas przesiaduje w szpitalu. Ale ten mój uparciuch mnie gdzieś zabrał. Gdzie? Nie wiem. Nic mi nie chce powiedzieć. Uparł się że ostatnie chwile jakie spędzę w Londynie muszę przeżyć razem z nim.

- Nie zapominaj że mam na sobie spodenki.

- Tak wiem, cały czas patrzę na twoje piękne nogi

- Ale mi chodziło o to ze ciernie mnie kują i gałązki drapią mi nogi

Harry od razu wziął mnie na ręce.

- Co ty robisz?

- Niosę cię, żeby twoje nogi pozostały śliczne.

- Ale nie musisz. Zniosę jakoś ciernie, a poza tym to ja jestem ciężka.

- Żartujesz? Ważysz dwa razy mniej niż ja.

- Wcale nie, ważę dużo dużo więcej i nie wmawiaj mi że- Harry przerwał mi pocałunkiem.

- Meggi, cicho bądź. Nie psuj mi tej cudownej chwili. To że ty nic nie widzisz nie znaczy że ja też.

- Przepraszam kochanie, już będę siedzieć jak mysz pod miotłą. Zresztą ciekawe dlaczego się tak mówi, przecież myszy nie siedzą pod miotła, widziałeś kiedyś tak siedzącą mysz? No chyba że się przed kimś chowa albo...

- Meg, właśnie słyszę jak cicho jesteś.

Już nic nie mówiłam a Harry postawił mnie na ziemi

- Słońce, możesz ściągnąć opaskę- odwiązał mi ją i zobaczyłam Harrego uśmiechającego się do mnie a za nim jakiś las. Gdzie on mnie wywiózł?

- Gdzie jesteśmy?

Harry odwrócił mnie a ja zobaczyłam przed sobą jakiś domek, a raczej dom. Za nim było jezioro.

- Podoba ci się?

- Kocie, czyj to dom?- zapytałam i poczułam jego dłonie na mojej talii. Przytulił mnie do siebie i obydwoje patrzyliśmy na drewniany dom. Był piękny, duży. Wokoło był ogród, ale nie taki zwykły, tylko taki dziki, naturalny. Zawsze taki chciałam

- Nasz- wyszeptał mi do ucha

- Jak to nasz?

- Mój i twój. Kupiłem go niedawno.

- żartujesz? Kupiłeś sobie tutaj dom?

- Nie. Ja go kupiłem nam. On jest nasz, nie tylko mój. - powiedział patrząc mi w oczy.

- Ale ja nie mogę go przyjąć. Przecież musiałeś za niego zapłacić fortunę.

- Nie ważne ile. Kocham cię i kupiłem nam ten dom. A tak w ogóle to nikt o nim nie wie.

- Czy ja ci mówiłam jak cię bardzo kocham?

- Parę razy ci się zdarzyło.- powiedział składając delikatny pocałunek na moich ustach. Uścisnął mnie za rękę i pociągnął do domu. Nie był bardzo duży taki jak w Londynie. Ten był taki zwykły, ale bardzo piękny i wystarczający. W środku za to było bardzo przytulnie. Rzuciłam się na kanapę. Harry po chwili do mnie dołączył od razu przyklejając się do moich ust i namiętnie mnie całował. Nawet nie zorientowałam się kiedy wsunął ręce pod moją koszulkę. Chciał ja ściągnąć, ale mu na to nie pozwoliłam odsuwając się.

- Oj kocie kocie, nie tak szybko- zaśmiałam się

- Ugh, ale ja cię tak kocham

- Chodźmy się przejść

Wyszliśmy na podwórko. Była piękna pogoda i do tego ten cudowny widok. Nie wspominając o tym że jesteśmy tu sami, nikt nie ekscytuje się tym że tu jest Harry Styles. Mieliśmy całkowitą cisze i spokój.

- Meg, zaczekaj chwile.

Poczułam że mocniej ściska moją dłoń. Zatrzymał mnie i spojrzał w moje oczy. Lubiłam gdy to robił. Mogłabym tak godzinami wpatrywać się w jego tęczówki.

- Słońce, ja nadal nie potrafię w to uwierzyć.

- W co?

- Że cię już jutro ze mną nie będzie. To były najwspanialsze wakacje jakie przeżyłem. Chciałem ci za ten czas bardzo podziękować. Tylko nie pomyśl że to jakieś pożegnanie czy coś. Posłuchaj, ja nie wyobrażam sobie życia bez ciebie i chciałbym żebyś wiedziała, że cię bardzo kocham.

- Ale kochanie, ja to wiem.- uśmiechnął się do mnie.

- Obiecuję że będę dzwonił i przyjadę do ciebie najszybciej jak się będzie dało. Ale przez ten czas kiedy mnie przy tobie nie będzie chcę żebyś o mnie nie zapomniała.

- Przecież o tobie nigdy nie zapomnę.- wyszeptałam cicho wtulając się w jego umięśnione ramię

- Wiem, ale ja będę tutaj, ty w Polsce, tak daleko od siebie a ty...ty jesteś piękna i...i wiem że dużo chłopaków będzie wokół ciebie, więc- wyciągnął z tylnej kieszeni spodni jakieś pudełeczko- chciałbym żebyś o mnie zawsze pamiętała- otworzył pudełko i ukazała mi się bransoletka- Kiedy na nią spojrzysz to pomyśl o mnie, o tym, że cię bardzo kocham mimo tego,że jestem tak daleko.- założył mi ją na rękę. Po moich policzkach spłynęły łzy. Jak ja mam go tutaj zostawić? Nie potrafię.

-Dziękuję, będę pamiętać, obiecuję. Kocham cię-

Zbliżył się do mnie i mnie pocałował. Znowu zaczęłam płakać, kiedy pomyślałam sobie że niedługo nie będę czuła jego pocałunków.

- Meggi, proszę nie płacz.

- Nie chcę wyjeżdżać.

- Ja też tego nie chcę ale jakoś damy radę. Uśmiechniesz się do mnie?

Chyba bardziej wykrzywiłam twarz próbując się uśmiechnąć niż się uśmiechnęłam.

- Wracamy?

- Mhm, chodź- pociągnął mnie za rękę. Wskoczyłam mu na plecy a on zaczął biec. Po jakimś czasie postawił mnie na nogi.

- już się zmęczyłeś?

- Ja? Nigdy! Mogę cię nosić przez całe życie.

- mhm, jasne, po prostu powiedz że jestem ciężka.

- kocie, nie jesteś.- powiedział i znowu wziął mnie na ręce. Zaczął się kręcić w kółko, ale długo tak nie wytrzymał i wywalił się razem ze mną na trawę. Niczym się nie przejmując przybliżył mnie do siebie opierając swoje czoło o moje. Trwaliśmy tak po prostu patrząc na swoje twarze zagłębiając się w swoich spojrzeniach. Widziałam w jego oczach radość ale tez i smutek. Tak samo jak ja myślał o tym że już jutro będziemy się musieli rozstać.

Później wróciliśmy do domu pieszo. Nadal nie mogę uwierzyć w to, że to jest nasz dom.

Dzisiaj wyjątkowo pomogłam Harremu w zrobieniu nam kolacji. Postawiliśmy na stole dwie świece, puściliśmy wolną muzykę i zaczęliśmy jeść. Spojrzałam na moja bransoletkę. Zawsze będę o nim pamiętać, nawet jak stracę pamięć. Zbyt bardzo go kocham, a o osobie najważniejszej w moim życiu nie da się po prostu zapomnieć, zawsze będę pamiętać wszystkie chwile razem z nim spędzone, każdy najmniejszy moment.

- O czym myślisz?- zapytał nagle Harry. Spojrzałam na niego i się uśmiechnęłam.

- O tym że cię bardzo bardzo kocham.

- Słońce?

- Hm?

- Ja też cie kocham.- powiedział i mnie namiętnie pocałował. Tak bardzo go kocham, nie wiem jak ja będę normalnie funkcjonować w Polsce. Chyba tylko myśl że on tutaj jest i czeka na mnie będzie trzymała mnie przy życiu.

- Ej, kocie, strasznie zamyślona jesteś.- uśmiechnęłam się do niego sztucznie. Harry widząc to wstał i podszedł do mnie. Kucnął obok mnie i spojrzał w moje oczy.

- Kochanie zrobisz coś dla mnie?

- Dla ciebie, dzisiaj wszystko.

- proszę nie myśl o tym że jutro wyjeżdżasz, cieszmy się tym, że jesteśmy tutaj, teraz razem. Że możemy się do siebie przytulic i po raz kolejny poczuć nasze usta ze sobą złączone. A twoje są tak bardzo bardzo słodkie.

- No właśnie, kiedy ja o tym myślę od razu przypomina mi się że to jeden z ostatnich naszych pocałunków.

- jakich ostatnich?- zapytał nagle Harry- Kocie, teraz wyjeżdżasz ale wrócisz, albo ja przyjadę do ciebie i jeszcze nie raz będziemy się całować. Proszę zapomnij o tym że będziemy musieli się rozstać.

- Spróbuje- powiedziałam uśmiechając się do niego. Harry się szeroko uśmiechnął ukazując swoje dołeczki jednym ruchem podniósł mnie na ręce. Pocałował namiętnie, znowu, ale kocham każdy nasz pocałunek.

- Skoro powiedziałaś że dzisiaj dla mnie wszystko zrobisz, to może pokażę ci nasza sypialnie, bo chyba jej jeszcze nie widziałaś. -

Wziął mnie na ręce i od razu wpił się w moje usta. Ruszył schodami na górę. Szedł powoli dając nam przez to więcej czasu żeby nacieszyć się chwilą.

HARRY

Niosłem Meg na rękach. Nie była wcale ciężka choć ona uważała inaczej. Po chwili Meggi zmieniła trochę pozycję bo oplotła mnie nogami. Podtrzymywałem ją za tyłek. Wiecie jak to jest kiedy dotyk jednej osoby wzbudza takie emocje i pożądanie? To takie niewyobrażalne. Wystarczy mi że dotknę jej opuszkiem palca, czuję jej gęsią skórkę którą spowodował mój dotyk. Wystarczy że na nią patrzę, jak zmysłowo się porusza, jak kusi swoim ciałem, każdym ruchem, maleńkim gestem choć nie ma nawet o tym pojęcia. Jest dla mnie perfekcyjna. Smukła sylwetka, kasztanowe włosy opadające na ramiona, niebieskie oczy w odcieniu szarości. Ona uważa że są nijakie, nie mają koloru, a ja sądzę że są piękne, tak wyjątkowe. Delikatny uśmiech który pojawia się na jej twarzy kiedy tylko mnie widzi. To takie fajne, miło jest wiedzieć że się komuś podoba. Wiem że mam miliony fanek, ale to jest bez porównania. Miłość Meg jest o wiele większa. Wiem że ona kocha mnie ponad wszystko, dokładnie tak jak ja ją. To takie cudowne kiedy każdego ranka widzę jej rozczochrane włosy, kiedy uśmiecha się i tak słodko mruży oczy bo ja razi światło. Ale po kilku sekundach je otwiera bym mógł złożyć delikatny pocałunek na jej ustach. Dokładnie tak jak teraz. Czułem jak wsuwa ręce w moje loki. Przycisnąłem ją jeszcze bliżej siebie, jakbym nie chciał jej nigdzie poszczać, mimo iż wiedziałem że dzisiaj zostanie ze mną, jeszcze dzisiaj... Dotarliśmy na górę. Była tam tylko nasza ogromna sypialnia i łazienka. Znaleźliśmy się na łóżku, klęcząc naprzeciwko siebie. Ona miała ręce zarzucone na moją szyję a ja trzymałem moje na jej tali. Powoli i spokojnie zdejmowaliśmy z siebie ubrania. Nigdzie się nie spieszyłem, nie byłem tak zachłanny jej bliskości jak zazwyczaj choć nie ukrywam że chciałem ją już teraz zaspokoić. Chciałem żeby dzisiaj czuła się wyjątkowa, bo dla mnie taka była, idealna. Tyle dla mnie znaczy, chciałem rozkoszować się każdym dotykiem, chwilą spędzoną razem z nią. Po chwili była już przede mną naga, piękna, najpiękniejsza. Delikatnie położyłem ją na łóżku kładąc się na niej. Pocałowałem ją w usta, ale tylko przelotnie. Zszedłem nieco niżej na jej szyję. Przez obojczyk dotarłem do piersi na których wcześniej spoczywały moje ręce. Obdarzałem je pocałunkami, zwiedziłem ustami każdą malutką część jej ciała, nie chcą pominąć nawet odrobiny ciała. Słyszałem jej ciche pomrukiwanie, kiedy ssałem jej sutki co motywowało mnie do dalszej pracy. Czułem że ją rozpaliłem, sprawiając jej przyjemność, nie tylko przy jej piersiach. Ale ona nigdy nie pozostawała mi dłużna. W mgnieniu oka to ona znalazła się na mnie. Najpierw wodziła palcami po mojej klatce piersiowej dołączając do tego delikatne pocałunki. Poczułem w pewnej chwili że wzięła w ręce moje przyrodzenie. Cicho jęknąłem na co ona się zaśmiała. Dobrze wiedziała jak sprawić mi przyjemność. Wzięła go do buzi a jej szybkie a zarazem delikatne ruchy wprawiały mnie w coraz bardziej wzrastające podniecenie. Nie potrafiłem już dłużej wytrzymać, więc obróciłem nas tak że to ja znów byłem na górze, prawie, że nie spadając z łóżka. Meg rozszerzyła nogi, zapewne przez to że było jej za ciężko przez to że na niej leżałem, ale też dała mi znak że mogę już to zrobić. Powoli i spokojnie wszedłem w nią jednocześnie całując ją w usta.

- Kocham cię- wyszeptałem wprost do jej ust po czym z niej wyszedłem abym mógł znowu wypełnić ją sobą. Z każdą chwilą nabierałem tempa, choć nie robiliśmy tego tak szybko jak przeważnie. Chcieliśmy nacieszyć się sobą, w każdy możliwy sposób, także ten fizyczny. W końcu osiągnęliśmy szczyt po kilku mocnych pchnięciach. Opadliśmy zmęczeni na łóżko. Meg w połowie leżała na mnie. Miała zamknięte oczy. Obserwowałem jej nieskazitelną twarz. Słychać było tylko nasze przyśpieszone oddechy. Wolną ręką założyłem jej kosmyk włosów , który opadał jej na twarz za ucho. Pod wpływem mojego dotyku otworzyła oczy szeroko się do mnie uśmiechając.

- Będę za tobą bardzo tęsknic.- wyszeptała cicho a ja odruchowo przyciągnąłem ja bliżej siebie.

- Kocham cię.- pocałowałem ją w czoło. Ja tez będę za nią cholernie tęsknił. Co ta dziewczyna ze mną zrobiła? Uzależniłem się od jej obecności. Jak ja bez niej wytrzymam? Nawet nie chcę o tym myśleć. Spojrzałem na nią. Miała zamknięte oczy i już równy oddech. Zasnęła. A ja nie potrafiłem odpłynąć w krainę snów jeszcze przez kilak godzin. Obserwowałem tylko moją dziewczynę. Za każdym razem kiedy myślałem o tym że za kilka godzin jej ze mną nie będzie przytulałem się do niej coraz mocniej. To były chyba najgorsze godziny w moim życiu. Milion myśli, co będzie dalej, co z nami, jak sobie poradzimy, czy w ogóle sobie poradzimy. Jeden głęboki oddech, zapach który wdarł się do mojego nosa... zapach Magdy, w naszą ostatnią, wspólną noc.


_______________________________________________

Chciałam wam tylko podziękowac za te wszystkie komentarze, jestem również wdzięczna za te negatywne. One niesamowicie motywują. DZIĘKUJĘ!!!

Mój  ask